وبلاگ خبری صدرا : چند سال قبل كه به «خانه هنرمندان» ايرانشهر رفت و آمد داشتم، برنامه سوگواري حضرت اباعبدالله(ع) برگزار مي شد كه سخنران برنامه شب تاسوعا، استاد مشهور رشته معماري بود (اسمش امروز در خاطرم نيست) قرار شد او در مورد حضرت عباس(ع) صحبت كند. فكر كردم اين استاد رشته معماري با ظاهر اين چنيني(!) چه چيز مي خواهد در باب عاشورا بگويد كه قابل استفاده و تازگي داشته باشد. الحق هم كه حرف جديد و جالبي زد كه به نظرم امروز در روز تاسوعاي حسيني براي شما هم شنيدني باشد.

استاد در يك كلام كوتاه و مختصر، بحث آب نخوردن اباالفضل العباس (ع) در شريعه فرات را مطرح كرد و خيلي صريح اين طور آغاز كرد كه " چه تهمتي به آن حضرت مي زنند و مي گويند آن حضرت دست در زير آب برد تا كمي آب بنوشد و گلوي خشك خود را تازه كند كه به يكبار ياد لب هاي تشنه طفلان در خيمه ها افتاد و منصرف شد."

استاد، ادامه داد كه "اين طور نبوده! به نظرم اين توهين به مقام آن حضرت است. مگر مي توان شخصي را كه از ناله العطش طفلان، بي تاب شده بود، متهم به چنين كاري كرد؟!"

استاد افزود: "شما اگر نسبت به اسب شناخت داشته باشيد به خوبي مي دانيد كه اسب حيوان بسيار باهوشي است و چنان با صاحب خود اخت مي شود كه حركات صاحبش را زير نظر دارد و با او هماهنگ است. صاحبان اسب در صحرا، با دست بردن به زير آب، اداي خوردن آب را درمي آورند تا اسب مشتاق به خوردن آب شود والا اين حيوان باهوش و مهربان، پيش از صاحبش آب نمي خورد... به ضرس قاطع مي شود گفت كه قمر بني هاشم (ع) به همين دليل دست بر زير آب برد تا اسب خود را سيراب كند و آنگاه آب را بر روي آب ريخت و مشك را پر از آب كرد تا به خيمه گاه ببرد ولي افسوس..."

...سردار بي همتاي كربلا رو عشق است!