وبلاگ خبری صدرا

این نشریه در یادداشتی در شماره این هفته خود ( هفتم مردادـ شماره ۷۸) با عنوان «جنگ، نه صلح» آورده: « آن یهودی های ساکن حیفا و بقیه جاهای اسراییل هم آدم هستند و هر چقدر هم که دولتشان بد و غاصب و عوضی باشد باز هم آن بدبخت ها آدم های ساده ای هستند مثل ما.  به خودم سعی می کنم بقبولانم که حداقل بعضی از سربازهای اسراییلی هم آدم هستند و همیشه از جنگیدن لذت نمی برند و خیلی وقت ها مجبور به اجرای دستورات آن بالایی ها هستند.»

این یادداشت نویس با مخاطب قرار دادن خود به عنوان عامه مردم افزوده است: « مگر اسراییل به تو چه ظلمی کرده که این جوری، دلت از شنیدن خبر ناو و یا سقوط هلی کوپترشان غنج می رود…چرا یک  نفر باید از کشته شدن یک آدم دیگر این قدر خوشحال بشود. »

احسان رضایی این یادداشت را با این جمله کتاب « آتش بدون دود » به اتمام رسانده که شخصی از آت میش (خونخوار داستان) می پرسد چگونه افراد را می کشی؟ او می گوید: آسان است.تفنگ را می گذاری روی شانه و صورت طرف را می آوری وسط مگسک .

یادداشت نویس این نشریه در حالی دم از صلح وحمایت از نفس سربازان صهیونیست می زند که در 60 سال اخیرباعث و بانی شر وجنگ وخونریزی در منطقه رژیم صهیونیستی بوده است.

هم چنین هیچ کدام از یهودیان ساکن در فلسطین اشغالی را نخواهید یافت که با زور اسلحه از کشور خود به این سرزمین غصب شده آمده که اینک مجبور باشد دستورات مقامات بالای خود را اجرا کند.
اما بدتر از همه این مثال آخر است که ناخودآگاه آدم را به یاد سید حسن نصرالله می اندازد که مثلا این قدر بی منطق است!!

احسان خان! واقعا دست مریزاد...